Od medium do media masowego
Komunikowanie człowieka opiera się na zachowaniach werbalnych i pozawerbalne, takich jak: mowa, mimika, gesty, postawa ciała. Podlegają one ograniczeniom wynikającym z możliwości zmysłów człowieka, który sygnały te odbiera wyłącznie, gdy pozostaje w bezpośrednim kontakcie z nadawcą - co wymaga przebywania we wspólnej przestrzeni fizycznej w jednym czasie zarówno przez osobę wysyłającą komunikat jak i go odbierającą. Dla zniesienia tych limitów człowiek przez wieki tworzył różne techniki usprawniające porozumiewanie się - określane jako środki komunikowania lub media (terminy te w literaturze polskiej występują zamiennie i oznaczają to samo). Pozwoliły one na uwolnienie komunikacji od ograniczeń czasu i przestrzeni [1].

Termin medium jest powszechnie używany zarówno w debacie publicznej, jak i w codziennych dyskusjach. Używając tego pojęcia mamy na myśli środki służące komunikacji. Określamy tak zarówno prasę, radio, telewizję, Internet umożliwiające przenoszenie treści, jak również określone zachowania służące komunikacji oraz urządzenia i przedmioty, umożliwiające tworzenie oraz utrwalanie przekazów. Różnią się one ze względu na ich rolę i znaczenie w procesie mediatyzacji przekazu.

Na tej podstawie John Fiske [2] podzielił istniejące definicje medium na trzy zasadnicze kategorie ze względu na charakter kanału komunikowania:

Media masowe – definicja i cechy
W latach czterdziestych XX wieku zaczęto używać terminu media masowe lub mass media. Do języka polskiego (podobnie jak i do innych europejskich języków) określenie to zostało przeniesione z języka angielskiego. W Anglii termin ten był używany w odniesieniu do prasy jako nośnika reklam. Kiedy w Stanach Zjednoczonych pojawiły się obok prasy, również komercyjne radio i telewizja zaczęto w odniesieniu do nich stosować ogólną nazwę media, z dodatkiem masowe (ang. mass media), dla określenia wszystkich środków masowego rozpowszechniania informacji, propagandy i rozrywki [4].

Tym co wyróżnia media masowe jest [7]:

1. liczebność (można zauważyć, że istnieje jednocześnie wiele tytułów prasowych, stacji radiowych i kanałów telewizyjnych);
2. systematyczność (stacje radiowe i telewizyjne nadają programy całą dobę);
3. cykliczność, regularność i powtarzalność (przekazy medialne są rozpowszechniane w sposób cykliczny, regularny i powtarzalny np. przypadku prasy mamy tygodniki, dzienniki, miesięczniki, cyklicznie emitowane są programy radiowe i telewizyjne, np. serwisy informacyjne);
4. duży zasięg;
5. masowy odbiór.

Krótka historia mediów masowych
W dziejach ludzkości można wyróżnić cztery następujące po sobie komunikacyjno/medialne rewolucje [5] :

1. Pierwszą wyznacza wynalezienie pisma - pozwoliło to na tworzenie trwałych zapisów, które przetrwały do dziś, np. Kodeks Hammurabiego oraz książek.
2. Druga rozpoczęła się wraz z kolejnym wynalazkiem, jakim było odkrycie druku i ruchomej czcionki. W tym okresie pojawiają kolejne (obok książki) media: ulotka polityczna, prasa oraz książka drukowana.
3. Trzecia rewolucja przypada na erę telekomunikacji. Rozpoczęła się w połowie XIX wieku. Zapoczątkował ją wynalazek telegrafu, a potem kolejno fotografii, telefonu, gramofonu, filmu, a w pierwszej połowie XX wieku radia i telewizji. Na ten czas przypada też pojawienie się wielkonakładowej prasy.
4. Ostatnią zapoczątkowało wynalezienie komputera i internetu i trwa ona do dziś.